مقایسه نتایج دو روش جراحی ناخنک: اتوگرافت ملتحمه ای آزاد در مقایسه با پیوند غشا آمنیوتیک

مقایسه میزان عود و عوارض جراحی ناخنک به دو روش اتوگرافت ملتحمه ای آزاد (CAT) و پیوند غشا آمنیوتیک (AMT).
روش پژوهش: در این مطالعه آینده نگر، 60 بیمار مبتلا به ناخنک اولیه و کاندید عمل جراحی به طور تصادفی در دو گروه اتوگرافت ملتحمه ای آزاد (CAT) و پیوند غشا آمنیوتیک (AMT) قرار گرفتند و از نظر میزان عود ناخنک، میانگین زمان بهبود نقص اپی تلیال، التهاب موضع عمل و عوارض جراحی با هم مقایسه شدند.
در این مطالعه، میانگین±انحراف معیار سن بیماران 8/9±98/48 سال (دامنه تغییرات: 71-27 سال) بود. بیماران که شامل 3/73 درصد مرد و 7/26 درصد زن بودند و از نظر ویژگی های جمعیت شناسی با هم تفاوتی نداشتند (05/0P>)، به میانگین مدت 3/1±6/12 ماه تحت نظر قرار گرفتند. میزان عود 7/6 درصد و 3/3 درصد به ترتیب در گروه های AMT و CAT بود (05/0P>). میانگین التهاب در گروه AMT در ماه های اول، سوم، و ششم پس از عمل بالاتر بود (05/0P<). میانگین زمان بهبود نقص اپی تلیال در گروه های CAT و AMT به ترتیب 572/0±5/2 و 479/0±67/2 روز بود (173/0P=). هیچ عارضه قابل ملاحظه ای در طول عمل و پس از این دو روش جراحی دیده نشد.
تفاوت معناداری از لحاظ آماری در میزان عود و مدت زمان بهبود نقص اپیتلیال میان دو روش اتوگرافت ملتحمه ای آزاد و پیوند غشا آمنیوتیک دیده نشد. به نظر می رسد هر دو روش، گزینه های مناسبی برای جراحی ناخنک محسوب شوند.