مکانیسم های دخیل در ایمونوپاتوژنز عفونت ویروس آنفلوانزا

اپیدمی ها و پاندمی های آنفلوانزا تاکنون تلفات قابل توجهی را ایجاد کرده اند. موارد مرگ ومیر، بیشتر در ارتباط با ایمونوپاتوژنز این عفونت بوده که مکانیسم های آن هنوز به طور کامل مشخص نیست. اگرچه مطالعات انسانی تا حدودی به فهم ایمونوپاتوژنز آنفلوانزا کمک کرده است، اما اطلاعات محدودی در این زمینه موجود است. مطالعات اخیر با استفاده از مدل های حیوانی آزمایشگاهی به طور چشمگیری منجر به افزایش دانش ما از مکانیسم های پیچیده دخیل در ایمونوپاتوژنز در طول عفونت آنفلوانزا شده است که از آن ها می توان به پاسخ های التهابی حاد نوتروفیل ها، سلول های دندریتیک، ماکروفاژها، گیرنده های شبه Toll، کموکاین ها، سایتوکاین ها، سلول های T CD8+ و T CD4+ اشاره کرد. سطوح بالایی از سایتوکاین ها و کموکاین ها طی التهاب ناشی از عفونت آنفلوانزا تولید می شوند که از آن به عنوان طوفان سایتوکاینی اشاره می شود. این پدیده، یک پاسخ ایمنی شدید و تهاجمی همراه با فراخوانی لوکوسیت های التهابی و افزایش سطوح سایتوکاین ها و کموکاین ها در ناحیه عفونت همراه است. در نوشتار حاضر، مروری بر جدیدترین اطلاعات مرتبط با مکانیسم های ایمونوپاتوژنز آنفلوانزا خواهیم داشت.