اثربخشی آموزش بازداری پاسخ بر میزان توجه و بهبود مهارت های حرکتی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

مطالعه حاضر با هدف نشان دادن تاثیر آموزش بازداری پاسخ بر میزان توجه انتخابی و بهبود مهارتهای حرکتی دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی صورت گرفته است. پژوهش حاضر از نوع شبهآزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. نمونه مورد بررسی در این مطالعه 40 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی بود که بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 20 کودک). گروه آزمایش طی ده جلسه 1 ساعته برنامه آموزش بازداری پاسخ دریافت کردند. به منظور ارزیابی شدت اختلال از مقیاس درجه بندی کانرز فرم والدین (1978) و نیز مصاحبه بالینی با استفاده از فهرست تشخیصی اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی بر اساس نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی فرم والدین (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2013) استفاده شده است. داده های این پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که نمره توجه انتخابی و مهارتهای حرکتی در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مرحله پسآزمون بعد از گذراندن جلسات آموزشی به طور معناداری بهبود یافته است. با توجه به نتایج میتوان گفت که این برنامه درمانی در بهبود توجه انتخابی و مهارتهای حرکتی دانشآموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی موثر واقع شده است. پیشنهاد می شود که متخصصان با اجرای برنامه آموزشی بازداری پاسخ در موقعیتهای بالینی، توجه انتخابی و مهارتهای حرکتی دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی را ارتقاء بخشند.