بررسی فراوانی آنمی فقر آهن و عوامل موثر بر ایجاد آن در گروهی از کودکان سنین پیش از دبستان در شهر اصفهان

آنمی فقر آهن، از مشکلات سلامت عمومی جهان و شایع ترین علت آنمی در جهان است. شیوع آن در کودکان قبل از سنین مدرسه در خاورمیانه 75-17 درصد می باشد. تشخیص و درمان این نوع از آنمی، می تواند اثرات مثبتی بر رشد جسمی و ذهنی کودکان داشته باشد. اولین قدم در پیش گیری، تشخیص و درمان آنمی فقر آهن، غربالگری است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی نسبی آنمی فقر آهن بر اساس سطح فریتین در کودکان 6-2 سال در شهر اصفهان بود.
این مطالعه ی مقطعی بر 257 کودک 6-2 سال در شهر اصفهان انجام شد. اطلاعات مربوط به سن و جنس، قد و وزن توسط پزشک خانه ی بهداشت در فرم مخصوص به هر کودک ثبت گردید. سطح هموگلوبین و فریتین در هر کودک، از طریق بررسی آزمایشگاهی اندازه گیری و فراوانی نسبی آنمی فقر آهن تعیین گردید.
در این مطالعه، 257 کودک با میانگین سنی 47/1 ± 90/3 سال بررسی شدند که 128 نفر (8/49 درصد) پسر و 129 نفر (2/50 درصد) دختر بودند. بر اساس مطالعه ی صورت گرفته، شیوع آنمی فقر آهن در کودکان پیش از دبستان 8/14 درصد گزارش گردید. بین فقر آهن و جنسیت در کودکان رابطه ی معنی داری وجود نداشت، اما بین سطح فریتین و وزن، ارتباط معکوسی وجود داشت (007/0 = P) و با افزایش شاخص توده ی بدنی، آنمی فقر آهن افزایش یافته است (010/0 = P). همچنین، مشخص گردید که افراد در گروه سنی 5-2 سال نسبت به گروه سنی 6 سال، کمتر به آنمی فقر آهن مبتلا هستند (002/0 = P).
آنمی فقر آهن در کودکان شایع است و با افزایش سن، شیوع آن افزایش می یابد. مطالعات بیشتر در جهت یافتن مناسب ترین مداخلات جهت درمان و پیش گیری از این نوع آنمی پیشنهاد می شود.