اولویت های سیاستی جهت کاهش مرگ و میر ترافیکی مبتنی بر سناریو پردازی در افق 1404

مرگ و میر ترافیکی یکی از چالش های اصلی نظام سلامت در ایران است و اولویت بندی سیاست های اصلاحی مبتنی بر آینده نگری، از ضروریات برنامه ریزی بلند مدت می باشد. این مقاله، با هدف تعیین اولویت های سیاستی در افق 10 ساله با بهره گیری از سناریوهای آینده مرگ و میر ترافیکی تدوین شده است. بدین منظور در گام اول، با مطالعه کتابخانه ای و مصاحبه با صاحب نظران، روند تاریخی مسئله بدست آمده، سپس، عوامل موثر بر مسئله، با استفاده از مدل لایه های واقعیت جوزف وروس، در سه سطح احصاء شده و به کمک روش تحلیل اثرات متقابل، دسته بندی و تفکیک شده است. خروجی این روش، امکان سناریوپردازی، سیاست گذاری و ارزیابی را فراهم می کند. فرایند سناریوپردازی با سه عدم قطعیت اصلی در سه سطح شامل، نظام ارزشی و گفتمانی (سطح جهان بینی)، قوانین (سطح ساختارها) و شرایط اقتصادی (سطح روندها)، منجر به شکل گیری هشت فضای سناریویی اصلی شد که مبتنی بر نظر خبرگان از میان این سناریوها، 4 سناریوی باورپذیر انتخاب شدند. سپس، سیاست های کاهش مرگ و میر ترافیکی بر اساس اسناد بالادستی و ماتریس هادون، تدوین شدند و به محک سناریوهای منتخب گذاشته شدند. فرایند ارزیابی، با در نظر گرفتن سه معیار اصلی شامل عدالت اجتماعی، محدودیت های مالی و تقدم پیشگیری بر درمان، صورت گرفت. در نهایت، سیاست آموزش و فرهنگ سازی (اولویت اول)، تشدید قوانین تنبیهی و جرائم و وضع قوانین تشویقی (اولویت دوم) و افزایش نظارت و کنترل پلیس با مشارکت حداکثری مردم (اولویت سوم)، بعنوان سیاست های پایدار جهت کاهش مرگ و میر ترافیکی، تعیین شدند.