بررسی تاثیر هایپوناترمی بر پیش آگهی بیماران دیالیز صفاقی مبتلا به پریتونیت

هایپوناترمی به عنوان یک نشانگر پیش آگهی ضعیف در بسیاری از بیماری ها شناخته می شود. پریتونیت، شایع ترین عارضه و عامل اصلی مرگ و میر بیماران دیالیز صفاقی می باشد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر هایپوناترمی بر پیش آگهی بیماران دیالیز صفاقی مبتلا به پریتونیت انجام شد.
در این مطالعه ی مورد- شاهدی، تعداد 30 بیمار دیالیز صفاقی با پریتونیت و هایپوناترمی و همچنین، 30 بیمار دیالیز صفاقی با پریتونیت و سطح طبیعی سدیم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. میزان مرگ و میر، بستری و عود پریتونیت به عنوان پیشامدهای مطالعه ارزیابی شدند. همچنین، مشخصات دموگرافیک و آزمایشگاهی و پاتوژن های پریتونیت آنالیز شدند.
تفاوت معنی داری در طول مدت دیالیز، پاتوژن های پریتونیت و میزان باقی مانده ی فعالیت کلیه قبل و بعد از پریتونیت بین دو گروه وجود نداشت (05/0 < P). همچنین، مقایسه ی پیشامدها بین دو گروه نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان مرگ و میر، بستری و عود پریتونیت وجود نداشت (05/0 < P). سطح پروتئین واکنش مرحله ی حاد در بیمارانی که فوت کردند، بیشتر از بیمارانی بود که به درمان خود ادامه دادند (02/0 = P).
سطح سرمی سدیم حین پریتونیت یک عامل پیش بینی کننده ی مستقل برای میزان مرگ و میر، بستری و عود پریتونیت در بیماران با پریتونیت وابسته به دیالیز صفاقی نمی باشد. با این وجود، مطالعات بیشتر برای اثبات نقش دقیق سدیم در پیش آگهی پریتونیت وابسته به دیالیز صفاقی لازم است.