بررسی تاثیر استفاده از لیدوکائین موضعی روی تیغه ی لارنگوسکوپ، تراشه و کاف لوله ی تراشه بر تغییرات فشار خون و ضربان قلب حین لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه و مقایسه ی آن با گروه شاهد

لارنگوسکوپی فرایند شایعی در بیهوشی و بیماران مبتلا به مشکلات تنفسی می باشد که با بروز برخی عوارض در هنگام لوله گذاری یا پس از آن همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر استفاده از لیدوکائین موضعی روی تیغه ی لارنگوسکوپ، تراشه و کاف لوله ی تراشه بر تغییرات فشار خون و ضربان قلب حین لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه و مقایسه ی آن با گروه شاهد انجام شد.
در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 275 بیمار کاندید لارنگوسکوپی به پنج گروه 55 نفره «اسپری لیدوکائین 10 درصد روی تیغه ی لارنگوسکوپ، اسپری لیدوکائین 10 درصد داخل تراشه، اسپری لیدوکائین 10 درصد روی کاف تراشه، اسپری لیدوکائین 10 درصد روی تیغه ی لارنگوسکوپ و داخل تراشه و روی کاف تراشه (هر سه مورد) و عدم مصرف لیدوکائین» تقسیم شدند. میزان فشار خون و ضربان قلب همه ی گروه ها در زمان پایه، قبل از انجام لارنگوسکوپی و دقایق 1، 3، 5 و 10 بعد از انجام لارنگوسکوپی بررسی گردید و مورد مقایسه قرار گرفت.
طی انجام مطالعه، گروه اسپری لیدوکائین 10 درصد روی تیغه ی لارنگوسکوپ و داخل تراشه و روی کاف تراشه، دارای پایین ترین و گروه شاهد دارای بالاترین ضربان قلب و فشار خون متوسط شریانی بودند. تغییرات ضربان قلب و فشار خون در پنج گروه تفاوت معنی داری داشت، اما تغییرات درصد اشباع اکسیژن در گروه ها معنی دار نبود.
استفاده از اسپری لیدوکائین 10 درصد روی تیغه ی لارنگوسکوپ و داخل تراشه و روی کاف تراشه، با کاهش معنی دار ضربان قلب و فشار خون در بیماران تحت عمل لوله گذاری همراه است. به نظر می رسد، این روش می تواند جهت کاهش عوارض ناشی از لارنگوسکوپی مورد استفاده قرار گیرد.