مقایسه خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیر مقیم آسایشگاه های شهر تهران

خودپنداره متغیر مهمی در حوزه سالمندی است که کمتر به آن توجه شده است. همچنین کیفیت زندگی یکی از مهمترین شاخص های توسعه انسانی است. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران در سال 1394 انجام پذیرفت.
در این مطالعه مطالعه توصیفی- تحلیلی که جامعه آماری پژوهش آن شامل کلیه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران بود تعداد 217 نفر در هر گروه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه ها به روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای انتخاب شدند. نمونه گیری برای سالمندان مقیم مراکز سالمندی به روش نمونه تصادفی سهمیه ای بود و از هر آسایشگاه به نسبت تعداد سالمندان مقیم، نمونه گیری تصادفی بعمل آمد. نمونه گیری برای سالمندان غیرمقیم مراکز سالمندی بصورت در دسترس و با در نظر گرفتن همتاسازی از نظر سن و جنسیت انجام پذیرفت. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودپنداره راجرز و پرسشنامه کیفیت زندگی سالمندان لیپاد استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نسخه 18 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل با استفاده از شاخص های مرکزی و پراکندگی آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار استباطی شامل کای اسکوئر- پیرسون، کلموگروف اسمیرنوف، آزمون تی مستقل، آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته های پژوهش نشان داد که میانگین خودپنداره سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران به ترتیب 47/1 ± 25/8 و 63/1 ± 14/8 بود. این متغیر در این دو گروه تفاوت معناداری نداشت و میانگین کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران به ترتیب 80/9 ± 88/27 و 79/10 ± 81/31 بود. و متغیر کیفیت زندگی (000/0 = P) در این دو گروه تفاوت معنادار داشت. بین خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم (P برابر با 001/0) و غیرمقیم (P برابر با 014/0) سراهای سالمندی رابطه معناداری وجود دارد.
با توجه به یافته ها جهت ایجاد تغیرات، پیشنهادهایی در ارتباط با آموزش به خانواده در مورد بازنگری در سپردن سالمندان به خانه های سالمندی و نیز بهبود کیفیت و افزایش امکانات محیطی و رفاهی خانه های سالمندان، مشابه نمودن محیط خانه های سالمندی به محیط خانواده افراد تا حد امکان و نیز ترغیب خانواده ها و دوستان فرد سالمند به سرکشی منظم به فرد، افزایش خدمات رفاهی و توانبخشی توسط مسئولین و توانمند سازی سالمندان می تواند سودمند باشد.