نقش طب سنتی در پیشرفت علوم بینایی و بینایی شناسی (اپتومتری)

در دنیای پیشرفته امروز، علومی چون علو م بینایی، بینایی شناسی(اپتومتری) و رشته فوق تخصصی چشم پزشکی احتمالا قدمت دیرینه ای دارند و از همان زمانهای بسیار قدیم خطاهای انکساری چشم از جمله نزدیک بینی و کندی بصر و بعضی از بیماری ها شناخته شده بودند ودرمان هایی هم نیزصورت می گرفت . چه شرایطی فراهم آمد و این مهارتها کسب گردید . خصوصا با در نظر گرفتن این سئوال که نقش طب سنتی درشکل گیری این موفقیت ها و فرایند این علوم چگونه بوده است؟ و این سیر تطوری که از کندی بصر آغاز و با بیماری های چشمی تا این مرحله از تکامل خود پیش آمده، در کدامین مقطع زمانی از تاریخ به ذره بین دست یافته است تا نمود علمی یافته و به جهانیان معرفی وامکان ارائه چنین مقالاتی نیز فراهم آید.
این پژوهش به روش مروری با مطالعه کتابهایی چون بخش چشم پزشکی الحاوی ، نورالعیون ، الاغرض الطبیعه، تاریخ مصور پزشکی جهان ، تجربیات تحقیقاتی اینجانب ودیگر محققانی که نتایج تحقیقات آنها به منصه ظهور رسیده به همراه منبع مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است . در ضمن بررسی سیر تکاملی عینک وعدسی وملاقات با رایزن فرهنگی سفارتخانه هایی چون (ایتالیا ، آلمان ، انگلستان، فرانسه ، چین ، کره ، ژاپن) و شناخت واژه هایی در ارتباط با عینک ، ذره بین و چشم در ادبیات این کشورها که تحت تاثیر طب سنتی بوده و دستیابی به سوابق علمی واژه هایی چون قرنیه ، مردمک ، عنبیه ، عدسی ، عینک ، نزول آب در زبان هایی که مورد بررسی قرار گرفته تا جستحوی آنها در متون قرون گذشته ممکن گردد.
به نظر می رسد که در دوره های مختلف تاریخی از هزاره چهارم وسوم قبل ازمیلاد تا اوایل هزاره سوم بعد از میلاد ، برابر با نیاز انسان در ارتباط با رفع خطاهای انکساری ، کندی بصر ، احول ،تخلیه چشم ، ادواتی مختلف همچون عینک ، ذره بین، چشم مصنوعی و گیاهان مورد استفاده قرارگرفته ، در ضمن واژه هایی چون ، iris ، lens ،retina ،cataract، cornea، مبنای طب سنتی داشته و با توجه به اهمیت موضوع وگستردگی آن تحقیقات بیشتر توصیه می شود. انتخاب واژه ها ، شناخت داروها ، تجویز عینک از هزاره چهارم وسوم قبل از میلاد ، نشان از این مهم دارد ، در هر مقطع زمانی که بشر در ارتباط باسلامتی خود با مشکلاتی مواجه گردیده ، موفق عمل نموده و بینایی شناسی (اپتومتری)وچشم پزشکی در مقطعی ازتاریخ با طب سنتی و در گذر از اواسط هزاره دوم با طب نوین به توانایی های ارزشمندی دست یافته ، در هر صورت شواهد حکایت از این دارد عملا برای رشد وگستردگی طب سنتی از اواسط هزاره دوم بعداز میلاد اقدام علمی وپژوهشی ارزنده ای برای این علم آغازین صورت نگرفته است.