بررسی اثر ورمی کمپوست، کودهای زیستی و نیتروژن بر عملکرد کمی و کیفی مریم گلی (Salvia officinalis L.) تحت شرایط مختلف رطوبتی

مریم گلی (Salvia officinalis L.) یک گیاه دارویی متداول است که به طور گسترده ای در صنایع غذایی و داروسازی مورد استفاده قرار می-گیرد. به منظور بررسی تاثیر ورمی کمپوست،کودهای زیستی و نیتروژن بر عملکرد کمی و کیفی مریم گلی تحت شرایط مختلف رطوبتی، آزمایشی به-صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 15 تیمار و سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در سال های 92-1391 و 93-1392 انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری (I) در سه سطح: آبیاری پس از مصرف 40 درصد رطوبت قابل استفاده در عمق توسعه ریشه (I1) آبیاری پس از مصرف 60 درصد رطوبت قابل استفاده در عمق توسعه ریشه (I2) آبیاری پس از مصرف 80 درصد رطوبت قابل استفاده در عمق توسعه ریشه (I3) و حاصلخیزکننده های خاک در پنج سطح: عدم مصرف کود (F0)، کود شیمیایی اوره (150 کیلوگرم در هکتار) (Ur)، باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن (NFB)، ورمی کمپوست (V)، ورمی کمپوست + باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن (V+NFB) بودند که به ترتیب در کرت های اصلی و فرعی قرار داده شدند. نتایج نشان داد که گیاهان تحت تیمار بدون تنش (I1) و ورمی کمپوست + باکتری (V+NFB) ارتفاع، قطر کانوپی، سطح برگ و عملکرد خشک بیشتری در هر سه برداشت برخوردار بودند. همچنین بیشترین مقدار اسانس و ترکیبات اسانس در هر سه برداشت در تنش متوسط و ورمی کمپوست+باکتری به دست آمد. در بین زمان های برداشت بیشترین ارتفاع (84/28 سانتی متر)، قطر کانوپی (58/29 سانتی متر)، سطح برگ (77/1) و عملکرد خشک (964/2 تن در هکنار) در برداشت سوم مشاهده شد. بیشترین مقدار اسانس(90/1 درصد) در برداشت دوم و آلفا توجون (73/32 درصد)، 1و8 سینئول (91/10 درصد) و کامفور (47/23 درصد) در برداشت سوم به دست آمد. به طور کلی، نتایج آزمایش نشان داد که مصرف ورمی کمپوست + باکتری سبب بهبود خصوصیات رشدی، مقدار اسانس و کیفیت اسانس شد. از طرفی بالاترین مقادیر خصوصیات رشدی در تیمار بدون تنش و بیشترین مقادیر اسانس و ترکیبات اسانس در تنش متوسط به دست آمد.