مقایسه الگوریتم تنبل و مدل 5 M در برآورد تراز سطح ایستابی (مطالعه موردی دشت نیشابور)

در سال های اخیر در بسیاری از کشورها برداشت آب منابع زیرزمینی از میزان تغذیه سالیانه آنها بیشتر بوده است. این امر باعث پایین افتادن سطح آب زیرزمینی و به دنبال آن خشک شدن چاه ها، قنات ها و چشمه شده است. در این تحقیق با توجه به اهمیت دشت نیشابور در تامین آب کشاورزی، شرب و صنعت منطقه، از الگوریتم های تنبل KNN، KSTARو LWL و مدل درختی 5M تحت هفت سناریوی مختلف، برای برآورد تراز سطح ایستابی این آبخوان استفاده شده است. برای مقایسه نتایج، آماره های ریشه متوسط خطای مربعات، ضریب همبستگی و متوسط قدر مطلق خطا مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که سناریو fکه شامل پارامترهای حجم آب تخلیه شده و مجموع بارندگی می باشد، به دلیل در نظر نگرفتن پارامتر تراز سطح زمین، کارایی کمتری دارد. در سناریوی a، b و g با در نظر گرفتن پارامترهای مجموع بارندگی در ماه قبل، مجموع بارندگی در دو ماه قبل و تراز سطح زمین، برآورد مطلوب تری از تراز سطح ایستابی حاصل می شود. در بین مدل های الگوریتم تنبل و مدل درخت تصمیم 5M توانایی مدل KNN تحت سناریوی a در ماه آذر با داشتن 0/96=RZ د ، 56/6RMSE= و 53/3 MAE= از سایر مدل ها بیشتر می باشد. همچنین بررسی معیارهای ارزیابی نشان داد که مدل LWL ، مدل مناسبی برای پیش بینی تراز سطح ایستابی نمی باشد.