مقایسه اثر عصاره آبی چای سبز و کاتچین بر سطح سرمی گنادوتروپین، استرادیول، پروژسترون، تستوسترون و فولیکول های تخمدان در موش صحرایی مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، یک اختلال اندوکرینی و متابولیکی پیچیده است که با اختلال تخمک گذاری و هایپرآندروژنیسم شناسایی می شود. با توجه به خواص آنتی اکسیدانی ترکیبات چای سبز (Camellia sinensis)، این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره آبی چای سبز و کاتچین بر وضعیت هورمون های جنسی و تخمدان در موش صحرایی مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، تعداد 42 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به 7 گروه مساوی شاهد، شاهد PCOS، PCOS تحت تیمار با عصاره آبی چای سبز (50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم، 24 روز، تزریق داخل صفاقی)، PCOS تحت تیمار با کاتچین (50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم، 24 روز، تزریق داخل صفاقی) و PCOS تحت تیمار با کلومیفن سیترات (5/1 میلی گرم بر کیلوگرم، 24 روز، تزریق داخل صفاقی) تقسیم شدند. سندرم تخمدان پلی کیستیک با یک بار تزریق عضلانی استرادیول والرات (4 میلی گرم بر کیلوگرم) القا شد. در پایان دوره درمان، سطح سرمی LH، FSH، استرادیول، پروژسترون و تستوسترون توسط روش الایزا سنجش شد؛ همچنین تعداد فولیکول های تخمدانی شمارش گردید. داده ها توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیی توکی تجزیه و تحلیل شد.
در مقایسه با گروه شاهد PCOS، سطح سرمی LH، استرادیول، تستوسترون و تعداد فولیکول های کیستیک در گروه های تحت تیمار با کلومیفن سیترات، غلظت 100 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره آبی چای سبز و غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم کاتچین به طور معنی داری کاهش یافت و سطح سرمی FSH، پروژسترون و تعداد فولیکول های پره آنترال، آنترال، پره اوولاتوری و جسم زرد به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>P).
در مقایسه با چای سبز، کاتچین اثر مطلوبی بر بهبود پارامترهای هورمونی به ویژه هورمون FSH و افزایش تعداد فولیکول های تخمدانی در موش های صحرایی مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک دارد.