سنجش و تحلیل شاخص های جمعیتی توسعه در سکونتگاه های روستایی مرزی استان گلستان

امروزه ضرورت توجه به نیروی انسانی به عنوان محور توسعه بسیار مورد توجه قرار گرفته است. با عنایت به جایگاه ویژه نظام روستایی در توسعه ملی، بدیهی است که تبیین وضعیت توسعه نظام جمعیتی در مناطق روستایی می تواند گام بلندی در جهت شناسایی آسیب ها و موانع توسعه انسانی در کشور قلمداد گردد. در این راستا این مطالعه با هدف سنجش توسعه شاخص های جمعیتی توسعه در مناطق روستایی مرزی استان گلستان انجام گرفته است.
پژوهش حاضر کاربردی و روش بکار گرفته توصیفی- تحلیلی است. در این مطالعه که با تکیه بر مطالعات اسنادی و با استفاده از تکنیک وایکور به انجام رسیده است، برای تحلیل سکونتگاه های روستایی در مناطق مرزی، نظام جمعیتی دهستان های مرزی استان گلستان به عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب و با 21 مولفه جمعیتی در قالب آخرین داده های رسمی مرکز آمار ایران مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها و این پ‍ژوهش ضمن صحه بر توسعه ناموزون استان گلستان در ابعاد جمعیتی و مشهود بودن شکاف توسعه در مناطق مرزی، حاکی از آن است که دهستان کرند به لحاظ میانگین برخورداری از مولفه های جمعیتی، دارای بیشترین توسعه و دهستان های پالیزان و مزرعه جنوبی و مراوه تپه در زمره محروم ترین مناطق به لحاظ توسعه نظام جمعیتی قرار دارند. تفاوت در توزیع نامتوازن خدمات و منابع در این مناطق موجب شده تا این مناطق به لحاظ سرمایه انسانی از توسعه پایینی برخوردار باشند.