مقایسه دو شیوه ارزیابی در آسیب شناسی عملی دهان

ارزیابی، مولفه ضروری آموزش متخصصان بهداشت دهان است و توسعه و اصلاح شیوه های ارزیابی در آموزش دندانپزشکی، لازم بنظر می رسد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه دو روش ارزیابی در آسیب شناسی عملی دهان انجام گرفت.
پژوهش مقطعی از نوع مقایسه ای بود که در دانشکده دندانپزشکی شیراز در سال تحصیلی 92 انجام شد. گروه نمونه 110 نفر (55 نفر گروه مورد و 55 نفر گروه شاهد)، شامل کلیه دانشجویان سال سوم بود که در آسیب شناسی عملی 1 مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل داده ها با نرم افزار 17-spss، آزمون آماری تی مستقل و کای دو انجام گرفت.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمرات آسیب شناسی عملی یک در گروهی که با استفاده از روش ارزیابی جدید مورد سنجش قرار گرفته بودند، در مقایسه با گروهی که با رویکرد سنتی ارزیابی شدند، بالاتر بود) 003/0(p=،) 041/2(t=.
نتایج مطالعه نشان داد روش ارزیابی طراحی شده در مقایسه با روش سنتی، یک آزمون مناسب برای سنجش توانایی و شایستگی عملی دانشجو در آسیب شناسی عملی دهان می باشد. پژوهش حاضر بکارگیری این آزمون را به اساتید آسیب شناسی دهان، فک و صورت پیشنهاد می نماید. انجام مطالعات بیشتر در زمینه علت موثر بودن این روش در آینده پیشنهاد می گردد.