ارتباط بین رضایت مندی شغلی و فرسودگی شغلی در کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی

کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی اولین کسانی هستند که موقعیت های استرس زا تجربه می کنند و این استرس طولانی مدت منجربه فرسودگی شغلی می شود که یکی از عوامل اساسی در کاهش کارایی و از دست رفتن نیروی انسانی است.
این مطالعه بررسی ارتباط بین رضایت مندی شغلی و فرسودگی شغلی در کارکنان اورژانس پیش بیمارستان بوده است.
در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، که در سال (1394) انجام گرفت، (100) نفر از کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی شاغل در پایگاه های شهری و جاده ای دانشگاه علوم پزشکی گناباد به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. رضایت شغلی و فرسودگی شغلی به ترتیب با پرسشنامه های رضایت شغلی (Job Descriptive Index) و فرسودگی شغلی ماسلاچ ارزیابی و امتیازات حاصل با نرم افزار SPSS نسخه (20) و با استفاده از روش های آماری توصیفی و تحلیلی (آزمون های پیرسون، آنووا و تی تست) تحلیل گردید.
میانگین نمره فرسودگی شغلی(7/54±18/14) و رضایت شغلی(0/70±2/93) به دست آمد که بیشترین رضایت مندی افراد مربوط به ارتباط با همکاران (0/88 ± 3/53) و کمترین رضایت مندی مربوط به حقوق و مزایا (0/75 ± 2/08) بود. میانگین نمره خستگی هیجانی (11/22 ± 24/53)، مسخ شخصیت(4/94 ± 10/60) و کفایت شخصی (19/29±6/48) به دست آمد که خستگی هیجانی و مسخ شخصیت در سطح متوسط و کفایت شخصی در سطح بالا برآورد شدند. طبق آزمون آماری پیرسون رابطه معنادار و معکوسی بین رضایت شغلی با خستگی هیجانی (0/0001= P) و مسخ شخصیت (0/04=P) وجود داشت. اما بین رضایت شغلی و کفایت شخصی رابطه آماری معناداری را نشان نداد (0/36=P).
سیاست گذاران سیستم بهداشتی درمانی می توانند با توجه بیشتر به حقوق و مزایا که باعث افزایش رضایت شغلی این افراد می شود میزان خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کفایت شخصی آنها را کاهش دهند.