اثر مایکتومی عضله مایل تحتانی با جا به جچایی قدامی آن بر پرکاری عضله مایل تحتانی و DVD

مقایسه اثر دو روش مایکتومی عضله مایل تحتانی (MX) و جابه جایی قدامی آن (AT) برای تصحیح پرکاری عضله مایل تحتانی (IOOA).
روش پژوهش: از سال 1389 تا 1394، بیماران با IOOA که به یکی از روش های MX و یا AT عضله مایل تحتانی تحت جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. نتیجه اصلی، عملکرد عضله مایل تحتانی بر مبنای درجه بندی (4- تا 4+) بود که قبل و بعد از جراحی با هم مقایسه گردید و انحراف افقی، عمودی، DVD و AV Pattern بین دو گروه جراحی به عنوان نتیجه های ثانویه در نظر گرفته شد.
در کل، 99 چشم از 56 بیمار با میانگین سنی 5/6±5/9 سال بررسی شدند (47 چشم درگروه MX و 52 چشم در گروه AT). از نظر بهترین حدت بینایی، تنبلی چشم و میانگین معادل کروی قبل از عمل، تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. هر دو روش جراحی اثر مشابهی روی کاهش عملکرد IOOA داشتند و بین دو گروه تفاوت آماری معناداری از نظر نتیجه رضایت بخش عمل وجود نداشت (67/3 درصد و 61/7 درصد به ترتیب در گروه های AT و MX، 0/56P=). اگرچه DVD در گروه AT بیش تر بود اما پس از تحلیل آماری با در نظر گرفتن اختلاف اولیه در DVD، اختلاف معناداری آماری بین دو گروه وجود نداشت. هیپرتروپی قبل از عمل در گروه MX بین 6 تا 14 پریسم دیوپتر و در گروه AT بین 6 تا 18 پریسم دیوپتر بود که پس از جراحی در هیچ گروهی انحراف عمودی بیش از 5 پریسم دیوپتر ملاحظه نشد.
هر دو روش MX و AT در کاهش IOOA تاثیر مشابهی دارند. DVD و هیپرتروپی نیز با هر دو روش به صورت مشابهی اصلاح می شوند.