رابطه باورهای هوشی و انگیزش پیشرفت با یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان دارای والدین جانباز بالای 40%

دانش آموزانی که فرزند جانباز هستند با مسایلی روبه رو می شوند که آنها را از دانش آموزان عادی متمایز می کند. به کارگیری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر عملکرد دانش آموزان تاثیر می گذارد. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین باورهای هوشی و انگیزش پیشرفت با یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان دارای والدین جانباز بالای 40% بود.
ابزار و این مطالعه توصیفی- همبستگی در سال تحصیلی 94-1393 در بین دانش آموزان سال سوم دوره دوم متوسطه شهرستان بجنورد که دارای والدین جانباز بالای 40% بودند انجام شد. تعداد 230 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسش نامه یادگیری خودتنظیمی، مقیاس ارزیابی باورهای هوشی و مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندمتغیره و تحلیل رگرسیون گام به گام در نرم افزار SPSS 23 تجزیه و تحلیل شدند.
بین باورهای هوشی و خرده مولفه های آن با یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان و همچنین بین انگیزش پیشرفت با یادگیری خودتنظیمی همبستگی مثبت و معنی دار مشاهده شد (0.05p<). باورهای هوشی، 24% واریانس یادگیری خودتنظیمی را تبیین کرد. اضافه شدن عامل ذاتی، عامل افزایشی، عامل تربیت پذیری، عامل بافتی و انگیزش پیشرفت به ترتیب باعث افزوده شدن 2%، 2%، 1%،2% و 10% به واریانس قبلی شد. 6 مدل روی هم 41% واریانس یادگیری خودتنظیمی را تبیین کردند (0.01p<).
باورهای هوشی و انگیزش پیشرفت، یادگیری خودتنظیمی را در دانش آموزان دارای والدین جانباز بالای 40% پیش بینی می کنند.