تبیین تجربیات پرستاران از صمیمیت با بیمار در بخش کودکان مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و گلستان سال 1395

صمیمیت، کیفیتی از ارتباط است که افراد باید نسبت به هم اعتماد دوجانبه و نزدیکی عاطفی داشته باشند و قادر به آشکارسازی افکار و احساسات هم باشند. پرستار کودکان نیاز به برقراری ارتباط معنی دار با کودک و خانواده دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تبیین تجربه صمیمیت پرستار با بیمار در بخش کودکان بود.
مطالعه از نوع پدیدارشناسی در سال 1395 در دو مرکز آموزشی درمانی دانشگاهی بر روی 12 پرستار در بخش کودکان با نمونه گیری مبتنی بر هدف و با حداکثر تنوع صورت گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه های نیمه ساختار یافته با حداقل یک سوال مشترک «وقتی می گویم صمیمیت با بیمار چه چیزی به ذهن شما می آید؟ آن را برایم بازگو نمایید؟» شروع شد. از سوالات کاوشی چرا، چگونه، مثال بزنید به کرات برای عمیق شدن مصاحبه ها استفاده گردید. مصاحبه ها ضبط، بلافاصله دست نویس و سپس، با استفاده از روش 7 مرحله ای Collaizzi تجزیه و تحلیل شد.
با تحلیل داده ها یک مضمون اصلی «صمیمیت، کلید ارتباط موفق» با سه زیرمضمون «تعامل برای آموزش به بیمار»، «تعامل برای مراقبت با کیفیت» و «تعامل برای مراقبت های انسان دوستانه» استخراج شد.
درک پرستاران از صمیمیت با بیمار و خانواده او، چیزی جز داشتن ارتباطات حرفه ای برای ارایه مراقبت با کیفیت نبود. پرستاران با هنر صمیمیت، پل ارتباطی با بیمار برقرار کرده و هنر و علم پرستاری خود را با آموزش، مراقبت، پیگیری و رفتارهای انسان دوستانه به بیمار و خانواده ارایه می دهد.