اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر نگرانی از تصویر بدن و بهبود انعطاف پذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوزوس سیستمیک

افراد مبتلا به لوپوس اریتماتوزوس سیستمیک رویکرد انعطاف پذیری در مواجهه با استرس نداشته و در به کارگیری مهارت های شناختی ضعف دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی شناختی رفتاری بر کاهش استرس ادراک شده از تصویر بدن و بهبود انعطاف پذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک انجام پذیرفت.
روش اجرا: در این پژوهش، 24 نفر از زنان مراجعه کننده به کلینیک های منتخب روماتولوژی مشهد در سال 95 -1394 انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (گروه درمانگری شناختی رفتاری) و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از انجام مداخلات، پرسش نامه های استرس و نگرانی از تصویر بدن (Body image concern inventory [BICI])، انعطاف پذیری شناختی (Cognitive flexibility inventory [CFI])، رضایتمندی مراجع (client satisfactory questionnaire [CSQ]) و شاخص بهبود کلی بالینی (Global improvement scale [CGI]) پر شدند. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANOVA) در نرم افزار 19SPSS با سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.
گروه درمانی شناختی رفتاری در مقایسه با گروه شاهد، کاهش معنادار استرس و نگرانی از تصویر بدن و بهبود بیشتر انعطاف پذیری شناختی داشتند (001/0P<). آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد میزان رضایت از درمان و بهبودی کلی خود را به طور معناداری بالاتر ارزیابی کردند و بهبودی آن ها در تمام متغیرهای پژوهش بیشتر از گروه شاهد بود (001/0P<).
گروه درمانی شناختی رفتاری در کاهش نگرانی از تصویر بدن و بهبود انعطاف پذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک موثر است.