تحلیل منطقه ای سیل با استفاده از روش های نوین (مطالعه موردی: حوزه سد جیرفت)

سیل از پدیده های مخرب طبیعی است که در هر بار وقوع خسارات زیادی را بر جای می گذارد. ایجاد سازه های هیدرولیکی مناسب می تواند کمک شایانی به کنترل این پدیده نماید. از مهم ترین اطلاعات مورد نیاز جهت طراحی این سازه ها، اطلاعات حداکثر سیل محتمل و حداکثر بارش محتمل می باشد. این مطالعه به منظور بررسی نحوه گسترش این دو پارامتر در حوزه سد جیرفت صورت گرفته است. در این تحقیق از روش آماری هرشفیلد جهت برآورد حداکثر بارش محتمل و روش گشتاورهای خطی به منظور برآورد حداکثر سیل محتمل استفاده شد. در آخر با استفاده از روش درون یابی کریجینگ نقشه های گستره این دو پارامتر ترسیم گردید که نتایج نشان داد، گستره حداکثر بارش محتمل از سمت شمال غربی به جنوب شرقی بوده و تمرکز حداکثر سیل محتمل در جنوب شرقی منطقه می باشد. توجه به نتایج این مطالعه می تواند به سیستم پایش منطقه کمک شایانی نماید و از خسارات احتمالی ناشی از وقوع سیل بکاهد.