اثربخشی فعالیت جسمانی بر انعطاف پذیری شناختی و کمال گرایی سالمندان

اهداف با توجه به کاهش فعالیت جسمانی و اثرگذاری آن بر ویژگی های روان شناختی در سالمندان، تحقیق حاضر با هدف اثربخشی سطح فعالیت جسمانی بر انعطاف پذیری شناختی و کمال گرایی سالمندان انجام شد.
مواد و روش ها روش تحقیق حاضر از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری را سالمندان مناطق یک و سه تهران که در سرای محله، کانون سالمندان، پارک ها، بوستان ها و مناطق تفریحی حضور داشتند، تشکیل داد. آزمودنی ها شامل 126 سالمند از استان تهران بودند که با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. سالمندان پرسش نامه های جمعیت شناختی، بررسی وضعیت شناختی سالمندان، سطح فعالیت جسمانی چامپس استوارت (2001)، کمال گرایی هیل (2004) و انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) را کامل کردند. برای تحلیل یافته ها از تحلیل واریانس یک راهه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد.
یافته ها نتایج نشان داد بین انعطاف پذیری شناختی و کمال گرایی در سه گروه سالمندان با فعالیت جسمانی کم، متوسط و زیاد تفاوت از نظر آماری معنی دار است و سالمندان با فعالیت بدنی زیاد انعطاف پذیری شناختی و کمال گرایی بهتری دارند (0/05>P). بین سطح فعالیت جسمانی با کمال گرایی و انعطاف پذیری شناختی رابطه وجود دارد. همچنین متغیرهای ادراک کنترل و ادراک توجی هات، متغیر کمال گرایی را در سالمندان پیش بینی می کند (0/05>P).
نتیجه گیری افراد سالمند با انجام فعالیت جسمانی می توانند انعطاف پذیری شناختی و کمال گرایی خود را بهبود بخشند. بنابراین انتخاب سبک زندگی فعال به منظور ارتقای عوامل شناختی توصیه می شود.