اثر تمرین هوازی بر وخامت کلی خطر متابولیک و لیپوپروتئین آتروژنیک غیرپرچگال مردان غیرفعال با کنترل تاثیر تغذیه

مقدمه و اهداف افراد مبتلا به سندروم متابولیک در معرض خطر بیشتر افزایش کلسترول، فشار خون بالا و انسداد عروق کرونر هستند و قطعا شناسایی تاثیر همزمان تمرین هوازی بر وخامت کلی خطر متابولیک و لیپوپروتئین غیرپرچگال (به عنوان شاخص معتبر، ارزان و سهل الوصول رویدادهای آتروژنیک) در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک بسیار کاربردی و جذاب است.
مواد و روش ها روش تحقیق از نوع تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. 30 مرد بیمار سندرم متابولیکی غیرفعال داوطلب از شهر تبریز (سن: 2/16±5/55 سال، شاخص توده بدنی 5/2±09/30 کیلوگرم بر متر مربع)، پس از تعیین مقدار قند، پروتئین، چربی و کالری دریافتی روزانه با استفاده از ثبت یادآمد غذایی و تحلیل توسط نرم افزار N4 و خون گیری، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (15=N) و تجربی (15=N) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در برنامه هوازی با شدت متوسط شرکت کردند و در پایان اندازه گیری ها تکرار شد. از آزمون های t همبسته، تحلیل کواریانس اندازه گیری مکرر، t مستقل و آزمون کاپا برای تحلیل داده ها استفاده شد.
یافته ها در طول پژوهش تفاوت معناداری در مقدار پروتئین، قند، چربی و کل مواد غذای مصرفی روزانه مشاهده نشد (05/0>P).در گروه تجربی به دنبال تمرین هوازی بیشتر شاخص های خطر متابولیک (فشار خون میانگین سرخرگی، مقدار قند خون، لیپوپروتئین کم چگال، مقدار امتیاز z سندرم متابولیک و همچنین لیپوپروتئین غیرپرچگال) کاهش معناداری یافتند و مقدار لیپوپروتئین پرچگال افزایش معناداری داشت (05/0>P).
نتیجه گیری تمرین هوازی منظم همزمان بر کاهش لیپوپروتئین غیرپرچگال و وخامت کلی z سندرم متابولیک موثر است که در کاهش خطر بروز بیماری های قلبی بسیار اهمیت دارد.