بررسی فراوانی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها در بیماران بستری در بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند

استافیلوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)، از جمله عوامل مهم عفونت های بیمارستانی و اکتسابی از جامعه بوده که تشخیص به موقع و صحیح آن ضروری می باشد. این مطالعه با هدف بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جداشده از بیماران بستری در بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، تعداد 102 جدایه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی قرار گرفت. جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس با روش های متداول میکروب شناسی و همچنین روش PCR (ژن coa) تایید شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن براساس رهنمودهای CLSI تعیین گردید. مقاومت به متی سیلین در جدایه ها، با روش PCR (ژن mceA) مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت داده ها توسط نرم افزار SPSS (نسخه 16) تجزیه و تحلیل گردید.
در مطالعه حاضر به ترتیب: 50/9 درصد و 58/8 درصد جدایه استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و PCR مقاوم به متی سیلین گزارش شد. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در سویه های MRSA، نسبت به پنی سیلین (96/6%)، اریترومایسین (45%) و سیپروفلوکساسین (36/6%) بود. در مطالعه حاضر، مقاومت به آنتی بیوتیک های آزیترومایسین، اریترومایسین، سیپروفلوکساسین، جنتامیسین، مینوساکیلین و ریفامپین به طور معنی داری در سویه های MRSA نسبت به استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین (MSSA) بیشتر گزارش شد (0/05P<).
درصد جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس در بیماران بستری از نوع سویه مقاوم به متی سیلین بوده که این موضوع حتی با دامنه وسیع تری در ژنوتیپ آن ها مورد تایید می باشد.