تاثیر لیگنوسولفونات بر ریشه زایی درون شیشه ای گردو

ریزازدیادی گردو برای تکثیر انبوه در مدت زمان کم کاربرد دارد. با این حال سخت ریشه زابودن یکی ازعمده ترین مشکلات برای تکثیر رویشی گردو به روش ریزازدیادی است. در این مطالعه تاثیر لیگنوسولفونات4 به منظور بهبود ریشه زایی گردو در شرایط درون شیشه ای مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا ریزنمونه ها روی محیط کشت درایور-کونیکی5 استقرار یافتند. به منظور القای ریشه در ریزنمونه ها از دو آزمایش مختلف استفاده شد. در آزمایش اول ریزنمونه ها ابتدا به محیط القاء ریشه دهی حاوی چهار غلظت ایندول بوتیریک اسید (3، 5، 7 و 10 میلی گرم در لیتر) منتقل شدند سپس هر یک از تیمارها در تاریکی به مدت 3، 5 و 7 روز قرار داده شدند. تیمار های مربوط به غلظت های 5 و 7 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسیدو 7 روز تاریکی بالاترین درصد ریشه زایی را داشتند. در آزمایش بعدی از ترکیب سه سطح لیگنوسولفونات (1، 2 و 3 گرم در لیتر) ودو غلظت 5 و 7 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید استفاده شد. هر یک ازتیمارها در تاریکی به مدت 7 روز قرارداده شدند. پس ازالقای ریشه،ریزشاخه ها به محیط نمو ریشه منتقل شدند که شامل یک چهارم غلظت محیط درایور-کونیکی و ورمی کولیت بود. با افزایش میزان لیگنوسولفونات میزان ریشه زایی کاهش می یابد ولی با این حال بالاترین میزان ریشه زایی درکل تیمارهای بررسی شده در تیمار 1 گرم در لیتر لیگنوسولفونات به دست آمد. این مطالعه اولین گزارش از ریشه زایی یک رقم گردو به نام هارتلی6 با استفاده از سینرژیست لیگنوسولفونات می باشد.