طراحی حداقل مجموعه داده های صدمات سوختگی در ایران

صدمات سوختگی از رایج ترین و ویرانگرترین صدمات در سراسر جهان و بخصوص در کشورهای در حال توسعه است. با این وجود، ابزار استانداردی برای گردآوری داده های صدمات سوختگی ایجاد نشده است. هدف این مطالعه طراحی حداقل مجموعه داده ها برای صدمات سوختگی است.
مطالعه توصیفی مقطعی بوده و در سال 1393 انجام شد. داده ها از بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران و هرمزگان، مراکز اسناد پزشکی، مراکز اورژانس و مراکز پزشکی قانونی شهر بندرعباس و به علاوه از طریق اینترنت و منابع کتابخانه ای گردآوری شد. پرونده های مورد مطالعه به صورت تصادفی بر اساس رده های T20-T29 از ICD-10 انتخاب شدند. داده ها با استفاده از چک لیست گردآوری شد. به منظور رسیدن به توافق در مورد عناصر داده ای از تکنیک دلفی تصمیم از طریق پرسشنامه استفاده شد. اعتبار محتوا و پایایی پرسشنامه به ترتیب با استفاده از نظرات خبرگان و روش بازآزمایی ارزیابی شد.
حداقل مجموعه داده ای برای صدمات سوختگی طراحی گردید. این حداقل مجموعه داده به دو رده اداری و بالینی تقسیم شد. رده اداری متشکل از 6 بخش و 161 عنصر داده ای و رده بالینی نیز متشکل از 17 بخش و 311 عنصر داده ای بود.
عناصر داده ای یک شکلی در مورد صدمات سوختگی در ایران وجود نداشت. طراحی حداقل مجموعه داده منجر به استاندارسازی و مدیریت موثر داده ها از طریق فراهم کردن عناصر داده ای یک شکل و جامع برای صدمات سوختگی شده و امکان مقایسه اطلاعات در سطوح مختلف، تصمیم گیری و سیاست گذاری اثربخش و پیشگیری از صدمات سوختگی امکان پذیر خواهد شد. به علاوه، کنترل صدمات سوختگی منجر به بهبود کیفیت مراقبت و کاهش هزینه ها خواهد شد.