عوامل موثر بر الگوی نگرش به ازدواج در کارکنان نیروی انتظامی؛ مدل تحلیل مسیر

نگرش به ازواج یک پدیده شناختی است که بر رغبت به ازدواج، سن ازدواج و پایداری آن تاثیر قابل توجهی دارد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر الگوی نگرش به ازدواج انجام شد.
ابزار و این مطالعه مقطعی با استفاده از نمونه گیری خوشه ای2مرحله ای در سال 1394-1393 در 750 نفر از پرسنل نیروی انتظامی شهر تهران انجام شد. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه خودساخته نگرش به ازدواج استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل عاملی، ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل مسیر در قالب نرم افزار SPSS 23 و AMOS 23 تجزیه و تحلیل شدند.
شاخص های تعداد برادر و خواهر، سابقه کار و تعداد ایده آل فرزندان همبستگی مثبت معنادار و سن ایده آل نیز همبستگی منفی معناداری با شاخص نگرش به ازدواج داشتند. همبستگی شاخص های سن و وضعیت اقتصادی با شاخص نگرش به ازدواج معنادار نبود (0/05p>). شاخص نیکویی برازش با مقادیر 0/00=RMSEA، 0/99=GFI، 0/99=NFI و 0/73=CMIN/DF نشان دهنده مناسب بودن مدل مسیر بود. در آزمون تحلیل مسیر مشخص شد که جنسیت، سن ایده آل برای ازدواج و تعداد خواهر و برادر اثر مستقیم بر نگرش به ازدواج و سن، سابقه کار، تعداد ایده آل فرزند و وضعیت اقتصادی نیز اثر غیرمستقیم بر نگرش به ازدواج داشتند.
ایجاد فرهنگ داشتن فرزند بیشتر در خانواده، ثبات بخشیدن به وضعیت استخدامی افراد و داشتن سابقه کار مناسب نگرش به ازدواج را افزایش می دهد.