تاثیر تاریخ و روش کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد گاوزبان ایرانی (Echium amoenum Fisch. & Mey.) در شرایط کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی

به منظور بررسی تاثیر همزمان تاریخ و روش کاشت و کاربرد نهاده های بوم شناختی یا بوم سازگار بر عملکرد و اجزای عملکرد گاوزبان ایرانی، پژوهشی در سه سال زراعی متوالی 91-1390، 92-1391 و 93-1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت کرت های دو بار خرد شده در زمان در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. دو تاریخ کاشت (20 اسفندماه 1390 و 15 فروردین ماه 1391) در کرت های اصلی، سه نوع کود زیستی و شیمیایی قارچریشه یا میکوریزا (حاوی قارچ Glomus mosseae)، بیوسولفور (حاوی باکتری های Thiobacillus spp.)، کود شیمیایی نیتروژن و شاهد) در کرت های فرعی، دو نوع روش کاشت (بذرکاری مستقیم و نشاکاری) در کرت های فرعی فرعی و زمان (سال زراعی دوم و سوم) در کرت های فرعی فرعی فرعی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد، بیشترین عملکرد گل خشک در شرایط کاربرد قارچ ریشهدر تاریخ کاشت اسفند و در روش بذرکاری به دست آمد. کاربرد کودهای زیستی (بیولوژیک) و شیمیایی در هر دو تاریخ و هر دو روش کاشت افزایش عملکرد دانه را نسبت به شاهد سبب شدند، به طوری که کاربرد کودهای قارچ ریشه، بیوسولفور و شیمیایی در شرایط نشاکاری در تاریخ کاشت اسفند به ترتیب منجر به افزایش 45، 42 و 35 درصدی عملکرد دانه در مقایسه با شاهد شد. به طورکلی با توجه به یافته های این پژوهش به نظر می رسد کشت بذری گاوزبان ایرانی در اسفندماه و کاربرد نهاده های بوم شناختی (اکولوژیکی) به ویژه قارچریشه و بیوسولفور در شرایط مشهد نسبت به دیگر تیمارها برتری داشته باشد.