توجیه اخلاق بر مبنای نظریه اعتباریات علامه طباطبایی

طبق تعریف سنتی، معرفت به «باور صادق موجه تعریف» شده است. به‏رغم نقدهای وارد بر این تعریف، توافق نسبی درباره آن وجود دارد. توجیه که یکی از ارکان این تعریف است، گاهی به‏معنای توجیه کل اخلاق به‏عنوان یک کل است و گاهی به‏معنای معیار صدق و اثبات گزاره های اخلاقی است. در این مقاله، معنای دوم توجیه مراد است و می‏کوشیم معیار توجیه گزاره های اخلاقی را بر اساس نظریه اعتباریات علامه طباطبایی تبیین کنیم. بر اساس دیدگاه نگارنده، تنها مکاتب اخلاقی واقع گرا قادر به موجه سازی گزاره های اخلاقی هستند. علامه طباطبایی هرچند گزاره های اخلاقی را اعتباری می داند، درعین‏حال تاکید می کند که این اعتبار و قرارداد بر حقیقتی استوار است و آثار واقعی دارد، و همچنین تصریح می کند که برخی از اعتبارات، ثابت و نامتغیرند. بنابراین، دیدگاه ایشان در اخلاق، واقع گراست و به همین دلیل، گزاره های اخلاقی بر اساس نظریه اعتباریات علامه توجیه‏پذیر هستند.