رابطه توانمند سازی و اخلاق سازمانی با عملکرد شغلی کارکنان

نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در راستای پیشبرد اهداف و وظایف خود نیاز به نیروی انسانی کارآمد دارد که این امر به نوبه خود از طریق اخلاق سازمانی و توانمندسازی در عملکرد شغلی کارکنان و بهره کلی سازمان مورد نظر مورد بحث می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه توانمندسازی و اخلاق سازمانی با عملکرد شغلی کارکنان اجرایی نیروی انتظامی انجام شده است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع پیمایشی میباشد و جامعه آماری آن کارکنان اجرایی نیروی انتظامی شهرستان اسلامشهر بود و حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای230 انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش سه پرسشنامه، (پرسشنامه توانمندسازی کارکنان اسپریتزر، اخلاق سازمانی از پرسشنامه استاندارد هانت و همکاران و عملکرد شغلی از پرسشنامه استاندارد پاترسون) استفاده شده است. نتایج بهدست آمده از رگرسیون نشان می دهد که متغیر توانمندسازی سازمانی با بتای (34/0) و متغیر اخلاق سازمانی با بتای (23/0) می توانند عملکرد شغلی کارکنان اجرایی را به طور مثبت و معنی داری پیش بینی کرده و بیشترین تاثیر را در تبیین عملکرد شغلی کارکنان، متغیر توانمندسازی سازمانی داشته است. بر اساس نتایج حاصل، بین توانمندسازی با اخلاق سازمانی و عملکرد شغلی کارکنان اجرائی نیروی انتظامی رابطه مثبت و معناداری از لحاظ آماری وجود دارد. همچنین بین اخلاق سازمانی با عملکرد شغلی کارکنان اجرائی نیروی انتظامی نیز رابطه مثبت و معناداری از لحاظ آماری وجود دارد.