تحول پارادایمی نفوذ و ملاحظات امنیتی

پارادایم ها یا الگوواره های هر عصری به دلیل تحولات محیطی، پیشرفت دانش بشری و فناوری ها، کارآمدی خود را در توضیح پدیده ها و رفتارها از دست داده و ناگزیر به جابه جایی با پارادایم های جدید هستند. پارادایم نفوذ نیز مشمول همین قاعده بوده و در سیر تاریخی خود دچار تطور شده است. از این رو، هدف اصلی این پژوهش شناخت ماهیت نفوذ در قرن بیست و یکم و ملاحظات امنیتی متناسب با هویت فرانوین است. روش دستیابی به این هدف توصیفی-تحلیلی است و جمع آوری داده ها نیز براساس اسناد و مدارک علمی صورت می گیرد. نتیجه اجمالی این پژوهش این است که پارادایم نفوذ سنتی و نوین که محصول قرون گذشته است، توانایی توضیح شرایط جدید قرن بیست و یکم و به ویژه معارضه دشمن علیه جمهوری اسلامی ایران را ندارد. در عصر کنونی نفوذ از حیث گفتمانی، بازیگران، هدفگذاری ها، آماج، عرصه ها و حوزه ها، روش ها، تکنیک ها و ابزارها متحول شده و نسبت به پارادایم نفوذ سنتی و نفوذ مدرن، بسیار متنوع، پیچیده و مرکب شده است به نحوی که باید از آن به الگوواره نفوذ فرانوین یاد کرد. از آن جایی که هویت نفوذ فرانوین منبعث از قدرت نرم، مولد، مجازی، هوشمند و بهره مند از یافته های دانش علوم رفتاری (به ویژه نظریه های روان شناسی و علوم ارتباطات) و علوم دقیقه به مثابه قواعد رزم است، به طور طبیعی ملاحظات امنیتی جدیدی را برای مواجهه با آن ضرورت بخشیده است.