بازآفرینی اسطوره گیلگمش در شعر عبدالوهاب بیاتی

پژوهش حاضر می کوشد با روش بررسی متن ادبی و تحلیل محتوای آن، چگونگی حضور اسطوره گیلگمش و شیوه های فراخوانی و به کارگیری آن شخصیت را در سروده «مرثیه إلی عائشه» از «عبدالوهاب البیاتی» (1926-1999) مورد بررسی و نقد قرار دهد؛ زیرا این شاعر کوشیده برای اصالت بخشی به سروده و پوشیده تر و ادبی تر کردن متن، با بهره گیری از شگرد نقاب، بیانی نمادین و سمبولیک داشته باشد و از رهگذر اسطوره گیلگمش و انکیدو مراد خویش را غیرمستقیم به مخاطب القا نماید. دخالت دهی اسطوره یادشده در متن شعری، این فرصت را به بیاتی داده است تا متنی منسجم و در هم تنیده به نمایش بگذارد. در دیگر سوی چنین استنباط می شود که هدف اصلی شاعر از کاربست این اسطوره در آن سروده، بیان مساله سیاسی اجتماعی و به چالش کشیدن آن باشد. آنچه را که در سروده شعری شاهدیم این است که بیاتی معادل گیلگمش و عائشه معادل انکیدو قرار گرفته اند و به نقش آفرینی می پردازند.