بررسی ارتباط بین ریسک های مدیریت زنجیره تامین سایبری و ریسک های مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی به روش تحلیل عاملی تاییدی و مدل معادلات ساختاری (مطالعه موردی: شرکت داروپخش)

به طور کلی ساختار ریسک های مدیریت زنجیره های تامین به وسیله تجارت الکترونیک و اینترنت تغییر کرده است. هزاره جدید با ظهور فناوری اطلاعات و محیط کسب وکار جدید، منجر به ایجاد مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی شده است. از طرفی مدیریت ریسک زنجیره تامین سایبری یک ضابطه جدید طراحی شده برای کمک به مجریان فناوری اطلاعات در بیان چالش های جهانی سازی سریع و انتشار خارجی سیستم های سخت افزاری و نرم افزاری است. هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی عوامل ریسک مدیریت زنجیره تامین سایبری و تاثیر آن بر عوامل ریسک مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی است. این مقاله از نوع پژوهش کاربردی و به روش توصیف و از نوع همبستگی بوده و از تکنیک های تحلیل عاملی تاییدی و مدل معادلات ساختاری در تعیین عوامل موثر بر ریسک مدیریت زنجیره تامین سایبری و الکترونیکی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است. برای سنجش پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. براساس نتایج حاصل، مشخص شد که پنج عامل ریسک در مدیریت زنجیره تامین سایبری (محیطی، اطلاعاتی، مشتری، زیرساخت ها، سازمانی) و پنج عامل ریسک در مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی (سیاسی، فناوری، انسانی، زیرساخت ها و امنیت) در شرکت داروپخش موثر است. در این راستا تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی ساختاری پیشنهاد می کند که بین ریسک های زنجیره تامین سایبری و ریسک های زنجیره تامین الکترونیکی رابطه مثبت و معناداری در شرکت داروپخش وجود دارد.