ارزیابی بالینی استفاده از لیزر دیود (980 نانومتر) به عنوان یک درمان کمکی در بیماری پریودنتال

در پاکت پریودنتال، سطوح ریشه نمایان شده با تجمع پلاک و جرم در سمنتوم، آلوده شده است. معمولا در فاز اولیه درمان پریودنتال، دبریدمان سطوح ریشه آلوده از طریق درمان غیر جراحی (Non-surgical) می باشد. هر چند، برداشت کامل پلاک و جرم از طریق درمان های مکانیکال مرسوم دست یافتنی نمی باشد. نتایج مطالعات دیگر که لیزر دیود را در کنار فاز I درمان پریودنتال انجام دادند، بهبودی قابل توجهی در نتایج درمان نشان دادند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر لیزر دیود (980 نانومتر) روی پارامترهای بالینی پریودنتال بعد از درمان پریودنتال غیر جراحی می باشد.
بیست و یک بیمار با پریودنتیت مزمن متوسط تا شدید ( شامل 11 نفر مرد و 10 نفر زن با میانگین سنی 2/42 سال)، انتخاب شدند و به گروه کنترل (Scaling and Rootplaning) و گروه تست (SRP+Laser) تقسیم شدند. دو ماه بعد از آخرین جرم گیری و درمان لیزر، پارامترهای بالینی ثبت شدند و با نتایج اولیه (Baseline) مقایسه شدند. مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی (Clinical Trial) به صورت Split-mouth با انتخاب تصادفی دو کوادرانت ( یکی در فک بالا یکی فک پائین) به عنوان گروه های تست انجام شد. داده ها وارد کامپیوتر شد و توسط نرم افزار SPSS.16 و آزمون های Mannywhitny و Wilcoxon آنالیز شد.
بعد از 2 ماه، پارامترهای بالینی در هر دو گروه بهبود بخشیده شدند. از نظر Plaque Index (PI) و عمق پاکت های
mm(3-0) تفاوت معنی دار در گروه مورد دیده شده است در حالیکه ار نظر Clinical Attachment Level (CAL) و عمق پاکت های mm(5-3) و mm(5<) تفاوت معنی داری از لحاظ آماری با گروه کنترل ندارد.
نتیجه گیری: مطابق با بهبود کلی در پارامتر های بالینی، استفاده از لیزر به عنوان درمان کمکی در کنار روش های شایع می تواند، پیشنهاد شود.