ارزیابی مولفه های توانمندی روانشناختی در پرستاران بیمارستانهای آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سبزوار

توانمندی نیروی انسانی مهم ترین عامل بقاء سازمان است. بیمارستان ها یکی از سازمان های مهم ارائه خدمات بهداشتی- درمانی به شمار می آیند، که در بازگشت و حفظ سلامت جسمانی و روانی بیماران نقش مهمی را ایفا می کند؛ بنابراین توجه ویژه به توانمندسازی افراد در بیمارستان ها از هر سازمان دیگری با اهمیت تر می باشد؛ لذا هدف پژوهش حاضر ارزیابی مولفه های توانمندی روانشناختی در پرستاران است.
پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی- تحلیلی بود که بر روی 170 نفر از پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار که با روش نمونه گیری طبقه ای –تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر که شامل 15 سوال و پنج بعد احساس معناداری، خودکارآمدی، تاثیر، اعتماد و خودمختاری بود، استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمو های آماری تحلیلی نظیر تی تست و آنالیز واریانس استفاده شد. داده ها در نرم افزاری آماری SPSS نسخه20 وارد شدند.
میانگین نمره کل توانمندی روانشناختی پرستاران (8/9±39/19) بود. از بین مولفه های توانمندی روانشناختی بعد معنی داری، بالاترین میانگین (2/7±9/24) و بعد تاثیر، پایین ترین میانگین (4/2± 6/11) را به خود اختصاص داد. بین توانمندی روانشناختی پرسنل با جنسیت، سن، میزان سنوات خدمت، نوع فعالیت بخش، رضایت از کار، رضایت از بخش کاری، رضایت از مافوق ارتباط آماری معنی داری وجود داشت.
با توجه به اهمیت توانمندی روانشناختی می توان پیشنهاد کرد مدیران بیمارستان های آموزشی با شناسایی فرآیندهای اجتماعی که در طرز نگرش افراد موثر است و ایجاد جوی که زمینه ساز توانمندی کارکنان باشد، به افزایش سطح شاخص های توانمندی پرستاران توجه بیشتری نمایند.