پیش بینی و ارزیابی مرگ و میر گونه های درختی و تعیین فاکتورهای فیزیوگرافیک تاثیر گذار بر آن در جنگل های استان مازندران به کمک شبکه های عصبی مصنوعی

ارزیابی و تعیین میزان مرگ و میر درختان در طول دوره، اساس برنامه ریزی های بلند مدت مدیریت منابع طبیعی است که کاری چالش برانگیز و دشوار است؛ زیرا عوامل و فرآیندهای مختلفی بر روی آن تاثیرگذار و تعیین کننده هستند. در این پژوهش با استفاده از تکنیک شبکه عصبی مصنوعی، احتمال مرگ و میر درختان در سطح قطعات نمونه ثابت مدل سازی و تخمین زده شد. از متغیرهای زیستی و غیرزیستی نظیر میران انرژی تابشی نور خورشید در فصل رویش، شاخص خیسی توپوگرافی، ارتفاع بالای نزدیک ترین نقطه زه کشی شده، سرعت باد، متوسط قطر برابر سینه (در سال 1391) و سطح مقطع برابر سینه به عنوان متغیرهای ورودی و احتمال مرگ و میر درختان در سطح قطعات نمونه ثابت در جنگل های هیرکانی به عنوان متغیر خروجی در کلیه مدل سازی های آلومتریک و شبیه سازی شبکه عصبی استفاده شد. معماری های مختلف (توپولوژی) شبکه با الگوریتم پس انتشار خطا با تعداد نورون های متفاوت شامل توابع انتقالی لجستیک سیگموئدی و تانژانت هیپربولیک در لایه های پنهان آموزش داده شدند، این مدل ها دقت های متفاوتی از برآورد متغیر پاسخ ارائه دادند. نتایج این تحقیق نشان داد که درختان با قطر 20 تا 100 سانتی متر بهترین و بیشترین زنده مانی را دارند. با افزایش رقابت (سطح مقطع قطورترین درخت) زنده مانی کاهش پیدا می کند. گونه ممرز نسبت به سایر گونه ها به مقدار کمی از مرگ و میر بیشتری برخوردار است. همچنین از نتایج این تحقیق چنین استنباط می شود که از متغیرهای زیستی، سطح مقطع قطورترین درختان و از میان متغیرهای غیرزیستی ترکیب عوامل توپوگرافی با شاخص خیسی خاک و سرعت باد بیشترین تاثیر را بر احتمال مرگ و میر در سطح قطعه نمونه دارند.