تاثیر نوع بافت قلمه و تیمار هورمونی در ترکیب با مواد کمک ریشه زا بر صفات ریشه زایی سرخدار (Taxus baccata L.)

سرخدار از گونه های بومی ارزشمند با کاربرد بسیار وسیع در فضای سبز است. به منظور بررسی تاثیر نوع بافت قلمه (چوب نرم، نیمه سخت و سخت) و میزان هورمون ایندول بوتیریک اسید (5000،2500،500،0 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با مواد کمک ریشه زا (پراکسید هیدروژن سه درصد و پوترسین یک میلی مولار)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار به اجرا درآمد. پس از پنج ماه از زمان قلمه گیری، درصد ریشه زایی، تعداد ریشه، طول بزرگ ترین ریشه، تعداد دسته های برگچه ای، کلروفیل کل، فنل کل و تعداد قلمه های کالوس زده بررسی شد. براساس نتایج به دست آمده اثر نوع بافت، تیمار و برهمکنش آنها بر بیشتر صفات مورد ارزیابی معنی دار بود. ایندول بوتریک اسید (IBA) 5000 + پراکسید هیدروژن 3 درصد بهترین تیمار در افزایش درصد ریشه زایی، تعداد ریشه، طول ریشه و تولید دسته های برگچه ای در قلمه های نیمه سخت بود و مقدار فنل کل در قلمه های نیمه سخت کمتر از قلمه های نرم بود. در تیمار شاهد، قلمه ها کالوس تولید کردند، اما ریشه زایی صورت نگرفت. در بین مواد کمک ریشه زا، پراکسید هیدروژن در مقایسه با پوترسین بهتر عمل کرد. با توجه به نتایج به دست آمده استفاده از IBA در غلظت های زیاد به همراه استفاده از پراکسید هیدروژن برای تسهیل در ریشه زایی قلمه های نیمه سخت سرخدار، به دلیل برتری معنی دار نسبت به شاهد توصیه می شود.