اثرات محافظت نورونی عصاره الکلی درمنه بر دژنراسیون نورون های حرکتی شاخ قدامی نخاع به دنبال کمپرسیون عصب سیاتیک در موش صحرایی

آسیب اعصاب محیطی، در حدود 3درصد از بیماران دچار ضربه و سانحه اتفاق می افتد. این آسیب باعث دژنراسیون والرین در محل آسیب به عصب می گردد و به صورت واکنشی برگشتی، به جسم سلولی نورون های آسیب دیده گسترش می یابد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات محافظت نورونی عصاره الکلی گیاه دارویی درمنه (Artemisia herba-alba) بر دژنراسیون نورون های حرکتی آلفای شاخ قدامی نخاع به دنبال کمپرسیون عصب سیاتیک در موش صحرایی بود.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، از 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به پنج گروه 6تایی شامل گروه های: کنترل (A) ، کمپرسیون(C) و سه گروه کمپرسیون همراه با تیمار با دوزهایmg/kg 50(D50) ،mg/kg 75 (D75) و mg/kg100(D100) عصاره الکلی درمنه به صورت تزریق داخل صفاقی هفته ای یکبار به مدت 4 هفته تقسیم شدند. در گروه کنترل، عضله در محل عصب سیاتیک شکافته شد؛ اما در گروه های کمپرسیون و تیمار پس از شکافتن عضله، عصب سیاتیک در معرض کمپرسیون قرار گرفت. در انتها موش ها بیهوش شده و تحت عمل پرفیوژن قرار گرفتند؛ سپس از ناحیه کمری نخاع نمونه برداری شد. پس از رنگ آمیزی مقاطع بافتی با آبی تولوئیدین، دانسیته نورونی مورد مطالعه قرار گرفت.
دانسیته نورونی در گروه C نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد (0/05P<). دانسیته نورونی در گروه D50 (36/2±938/3) و گروه D75 (36/8±1259) نسبت به تراکم نورونی در گروه C (65/8±467/16) به طور معنی داری افزایش داشت (0/05P<). دانسیته نورونی در گروه D100 (96/9±1736/5) نسبت به گروه C (65/8±467/16) به طور معنی داری افزایش یافت (0/01P<).
عصاره الکلی گیاه درمنه، دارای اثرات محافظتی بر روی روند توسعه دژنراسیون موتونورون های حرکتی آلفای شاخ قدامی نخاع پس از آسیب عصب سیاتیک است.