هویت و هژمونی حقوق بشر بین المللی

حقوق بشر معمولا به صورت یک روایتی که از چندین فصل می گذرد تا به نتیجه ای اجتناب ناپذیر برسد، به تصویر کشیده می شود. این روایت با وحشت از نازیسم شروع می شود و به سمت مرکزیت حقوق بشر در منشور سازمان ملل حرکت می کند، اعلامیه حقوق بشر و استانداردهای ذکر شده در میثاقین را تمجید می کند، تجزیه و تحلیل دقیقی از روش های نظارت ارائه می دهد و در پایان آینده احتمالی را پیش بینی می کند. این روایت به وسیله دو عامل حفظ می شود، اول به واسطه بنیادگرایی طبیعت گرایان و دوم به واسطه باورهایی درمورد حرکت به سمت هنجارهای ایجاد شده در جهان معاصر، اگر چه بدبینی هایی نسبت به گزارش های متعدد از شکنجه، نسل کشی، محرومیت اقتصادی ساختاری، ناپدید شدن، پاکسازی قومی، زندانیان سیاسی، سرکوب حقوق اتحادیه های کارگری، نابرابری جنسیتی، آزار و اذیت مذهبی و بسیاری از نقض های دیگر حقوق بشر بین المللی وجود دارد. اکثر مفسران و فعالان به طور ضمنی موضع خوش بینانه ای را نسبت به قواعد بین المللی مبتنی بر حقوق بشر پیش بینی می کنند. بر اساس دیدگاه شایع طبیعت گرایان از حقوق بشر، رژیم حقوق بشر یک حقیقت قطعی در خصوص ماهیت اساسی تمام ابناء بشر ارائه می کند. این حقیقت قطعی همان هویت مشترکی است که افراد را در جامعه ای که به سمت جهانی شدن پیش می رود، توصیف می کند.
در این مقاله، «دیدگاه طبیعت گرایانه» درباره حقوق بشر، از منظر قدرت و دانش مورد بررسی قرار می گیرد. مقاله با تمایز بین رژیم بین المللی حقوق بشر و گفتمان جهانی حقوق بشر آغاز می شود. رژیم حقوق بشر بین المللی یک رویکرد قانونی را اتخاذ می کند که بر اساس این رویکرد ماهیتی بی طرفانه، عینی، عاری از تعصب و منصفانه برای قانون به صورت ضمنی پذیرفته شده است. گفتمان جهانی حقوق بشر، حقوق بشر را یک رویه اجتماعی، سیاسی و حقوقی می شناسد. از آنجایی که اجرای حقوق بشر در ابعاد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نیازمند پشتیبانی است، این رویکرد موضوع قدرت را نیز مطرح می کند. از این دیدگاه ممکن است گفته شود که گفتمان جهانی حقوق بشر، هویت خاصی را برای انسان ها به عنوان نمایندگان یک نوع خاص که تمایلات و منافع چند گروه مشخص را به چند گروه دیگر ترجیح می دهند، قائل می شود. در حالی که رژیم حقوق بشر توسط رهبران جهان، مفسران و اکثریت دانشگاهیان به عنوان تفسیری قانونی از هنجارهای مبتنی بر حقایق بی پایان درباره طبیعت بشری ارائه شده است. استدلال ارائه شده در این مقاله نشان می دهد که هنجارهای مرتبط با گفتمان حقوقی، بینش قانع کننده تری به وضعیت حقوق بشر در نظم فعلی جهان ارائه می دهند. بنابراین، مسائل پیچیده ای در مورد قدرت، دانش، بنیادگرایی، وضعیت حقوق بشر بین المللی و سیاست مطرح می شود.
این مقاله با بحث در خصوص محل تلاقی قدرت و دانش شروع می شود و در بخش دوم نظم و انظباط به عنوان یک نهاد اجتماعی که در هویت افراد از طریق تفکر، شناختن و رفتار نفوذ می کند، معرفی می شود. در بخش دیگر به توسعه جهانی «هنجارهای بازار» (به عنوان مخالفت با هنجارهای قانونی) پرداخته شده است که در قالب یک راهنمای عملی بیان می شود.