بررسی اثر نانوکورکومین در درمان کبد چرب غیرالکلی در موشهای هایپرکلسترولمی

با توجه به کاربرد وسیع نانوذرات در پزشکی، بررسی پاتولوژی آنها ضروری بنظر می رسد. ویژگی مهم نانوذرات، اندازه کوچک آنها است. تجمع بیش از حد چربی در کبد و التهاب آن موجب سیروز کبدی می گردد. هدف از این مطالعه، تعیین اثر نانوکورکومین بر بیماری کبد چرب و کلسترول، تری گلیسیرید، لیپوپروتئین با دانسیته بالا (HDL) ، لیپوپروتئین با دانسیته پایین (LDL) ، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) سرم می باشد. در این مطالعه 60 سر موش نر در 6 گروه ده تایی تقسیم شدند که شامل: گروه کنترل، گروه کلسترول، گروه کلسترول و کورکومین و سه گروه دریافت کننده دوزهای مختلف نانوکورکومین که به صورت گاواژ تغذیه شدند. میزان پروفایل لیپیدی و آنزیم های کبدی اندازه گیری و نمونه بافت کبد موش ها پس از تثبیت در بافر فرمالین و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین مورد مطالعه قرار گرفتند. تحلیل داده ها توسط نرم افزارSPSS انجام شد. بررسی ها نشان داد که درگروه تغذیه شده با دوز بالای نانوکورکومین میزان تری گلیسرید، کلسترول، LDL، ASTو ALT به طور معنی داری کاهش و در دو گروه دریافت کننده دوز 50 و 100 نانوکورکومین، نسبت به گروه کورکومین (غیرنانو) و گروه کلسترول کاهش معنی داری را نشان دادند. پروفایل لیپیدی، AST و ALT گروه کورکومین غیرنانو نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نداشت اما تغیر در میزانHDL معنی دار بود. تغییرات آسیب شناسی کبد گروه دریافت کننده ی کلسترول موجب ایجاد توده های چربی و گروه های تغذیه شده توسط دوز 50 نانوکورکومین اثری از توده چربی نداشتند. نتایج نشان داد که می توان از دوزهای مناسب نانوکورکومین برای درمان بیماری کبد چرب غیرالکلی استفاده نمود.