اثرات هیستوپاتولوژی و بیوشیمیایی تیامین بر کبد موش های مواجهه شده با اکسید مس و نانوذره ی اکسید مس

هدف، ارزیابی اثرات بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژی تیامین به دنبال تجویز همزمان اکسید مس و نانوذره ی اکسید مس بر کبد موش بود. در مجموع 30 سر موش بالغ به طور تصادفی به 5 گروه (در هر گروه 6 موش) تقسیم شده و سه بازه ی زمانی صفر، 10 و 20 روزه مد نظر قرار گرفت. گروه A به عنوان کنترل درنظر گرفته شد. مقدار mg/kg 2/0 از اکسید مس و نانوذره ی اکسید مس به ترتیب، به موش های گروه ه های B و C به شکل داخل صفاقی تزریق شد. موش های گروه های D و E همین مقدار از اکسید مس و نانوذره ی آن را همراه با تیامین (mg/l 30) دریافت کردند. نتایج حاکی از نفوذ گلبول های قرمز خون به سینوزوئیدهای کبدی و نفوذ سلول های آماسی از نوع نتروفیل و لنفوسیت در اطراف وریدهای پورت در گروه های B و C بود. این اختلالات در گروه های دریافت کننده تیامین کمتر مشهود بود تا اندازه ای که به گروه کنترل نزدیک شده بوند. اختلافات معنی داری در مقادیر کاتالاز و سوپراکسید دسموتاز در گروه های B و C روز 20 نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. مقادیر TBARS در گروه های B و C در روزهای 10 و 20 و در گروه E در روز 20 نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری یافته بود. به طور کلی مطالعه ی حاضر نشان داد که نانوذره ی اکسید مس سبب آسیب به کبد و تجویز همزمان تیامین کاهنده ی این اثرات بود.