بررسی روش فلسفی ملاصدرا در مسئله علم الهی به ماسوا قبل از ایجاد

صدرالمتالهین در مسئله علم الهی مدعی گره گشایی و نوآوری است. از طرف دیگر وی در این مسئله نسبت به سایر مسائل فلسفی اش به التقاط بیشتری متهم شده است. در پژوهش حاضر به نحو مسئله محور کوشش شده تا نشان داده شود که وی در تبیین «علم الهی» از چهار اصل روش شناختی که خاص فلسفه وی می باشد، بهره برده است:1) رویکرد میان رشته ای در استفاده تلفیقی و منسجم از سه منبع معرفتی عرفان، قرآن و برهان؛
2) استفاده از آیات و روایات و کشف و شهود در مقدمات برهان و مقام داوری و نه صرفا در مقام گردآوری؛
3) ارائه نظریات خود بر اساس سه رویکرد مبنای مشهور قوم، وحدت تشکیکی وجود و وحدت شخصی وجود با رویکردی تعلیمی و در ساختاری تشکیکی؛
4) استفاده روشمند و کثرت گرایانه از آراء اندیشمندان سلف.
نتیجه این پژوهش، اثبات پای بندی عملی صدرا به اصول روش شناختی فوق به صورت مسئله محور در مسئله علم الهی می باشد.