تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و فعالیت وامانده ساز بر آنزیم های آنتی اکسیدانی بزاقی و خونی در مردان غیرفعال

مطالعات نشان می دهند که بزاق می تواند جایگزین مناسبی برای خون در تحقیقات پزشکی ورزشی باشد. از این رو، تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر تمرین هوازی و فعالیت وامانده ساز بر شاخص های خونی و بزاقی سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) در مردان غیرفعال انجام شد. بیست و هفت مرد سالم (18 تا 21 سال) به طور تصادفی در دو گروه تمرین (15 نفر، برای 8 هفته، 3 جلسه تمرین در هفته، دویدن با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره) و گروه کنترل (12 نفر) جایگزین شدند. فعالیت وامانده ساز هوازی بعد از دوره ی تمرینی توسط آزمودنی ها اجرا شد. نمونه های بزاقی و خونی قبل و بعد از تمرین و بعد از فعالیت وامانده ساز به منظور اندازه گیری سطوح SOD، CAT و GPx جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس در اندازه های مکرر، پس تعقیبی بونفرونی و همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0p< بررسی شد. در گروه تمرین، به دنبال دوره ی تمرینی افزایش معنی داری در SOD بزاقی و SOD، CAT و GPx خونی مشاهده شد (05/0p<). متعاقب فعالیت وامانده ساز، فعالیت SOD بزاقی و خونی به طور معنی داری در هر دو گروه تمرین و کنترل افزایش یافت (05/0p<). همچنین، تمرین هوازی و فعالیت هوازی تاثیر معنی داری بر سطوح بزاقی آنزیم های CAT و GPx نداشت (05/0p>). به طورکلی، تمرین هوازی می تواند به افزایش آنتی اکسیدان های آنزیمی در نمونه های خونی و SOD بزاقی منجر شود. به علاوه، SOD بزاقی و خونی در پاسخ به فعالیت وامانده ساز افزایش می یابد. از این رو، استفاده از بزاق در این مسیر، به عنوان یک شیوه ای غیرتهاجمی در مطالعات ورزشی به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.