تاثیر کاربرد کود نیتروژن بر برخی مکانیسم های افزایش تحمل به تنش شوری در دو رقم گندم در مرحله گرده افشانی

آزمایشی با هدف بررسی تغییرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دو رقم گندم به سطوح مختلف شوری و نیتروژن در مرحله گرده افشانی، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی، هسته ای کرج در سال 1390 اجرا شد.‏ تیمار های مورد ‏بررسی شامل دو رقم گندم: تجن (حساس به شوری) و بم (متحمل به شوری)‏ ، پنج سطح ‏شوری (3/1 (شاهد)، 6، 8، 10 و 12 دسی زیمنس بر متر) و دو سطح کود نیتروژن ‏‏(75 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) بودند. ‏نتایج نشان داد که در کلیه تیمار های شوری، کاربرد 150 کیلوگرم کود ‏نیتروژن در هکتار، به طور کلی باعث ‏افزایش محتوای نسبی آب، غلظت کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، میزان پروتئین های محلول برگ و فعالیت آنزیم ‏سوپراکسید دسموتاز و کاهش مقدار مالون‏دآلدئید و همچنین عملکرد دانه در هر دو ژنوتیپ مورد بررسی ‏شد. در نتیجه، وجود تفاوت های ژنوتیپی بین دو رقم، از نظر متحمل بودن به شوری و نیز از لحاظ کودپذیری ‏در بین این دو ژنوتیپ منجر به تاثیر محسوس تر افزایش مصرف کود نیتروژن بر رقم بم نسبت به رقم حساس تجن ‏شد.