ارتباط بین نئوپترین در پلاسمای سمینال با استرس اکسیداتیو در ناباروری مردان، یک مطالعه مورد-شاهدی

نیوپترین یک مارکر مهم و حساس برای تخمین فعالیت سیستم ایمنی سلولی است. استرس اکسیداتیو نقش مهمی در اتیولوژی ناباروری مردان ایفا می کند. افزایش گونه های واکنشگر اکسیژن همراه با افزایش سطح نیوپترین می باشد. بنابراین نیوپترین ممکن است در فرآیند ناباروری مردان دخیل باشد.

هدف این مطالعه مورد-شاهدی تعیین سطح نیوپترین در مردان نابارو و نورمواسپرمیک بود. علاوه بر آن شناسایی ارتباط نیوپترین با مارکر های استرس اکسیداتیو شامل اکسیدان کل، مالون دی آلدهید، فراگمانتاسیون DNA اسپرم و ظرفیت کل آنتی اکسیدانی پلاسمای سمینال از اهداف دیگر این مطالعه بود.

 موارد و روش ها:

چهل و هفت مرد نابارور (ایدیوپاتیک) و چهل و سه مرد نورمواسپرمیک برا ساس معیار های سازمان بهداشت جهانی انتخاب شدند. نمونه های خون و مایع منی از آنها گرفته شد. به دنبال آن مقادیر نیوپترین، اکسیدان کل، مالون دی آلدهید، آنتی اکسیدان کل و فراگما نتاسیون DNA اسپرم اندازه گیری شد.

سطوح نیوپترین، اکسیدان کل، مالون دی آلدهید در سمینال پلاسمای مردان نابارور به طرز معنی داری بالاتر از مقادیر مشابه در گروه مردان نرمواسپرمیک بود (مقادیر p به ترتیب 0/038 و 0/018 و 0/028). علاوه بر آن میزان فراگمانتاسیون DNA اسپرم در مردان نابارور بالاتر از گروه کنترل بود (0/001>p). همچنین ظرفیت کل آنتی اکسیدانی سمینال پلاسما در گروه نابارور کمتر از گروه کنترل بود (p=0/002). در مقادیر سرمی نیوپترین، کل اکسیدان و مالون دی آلدهید تفاوتی بین دو گروه مورد مطالعه دیده نشد.

وجود یک ارتباط معکوس معنی دار بین نیوپترین سمینال پلاسما و ظرفیت کل آنتی اکسیدانی در مردان نابارور فرضیه نقش احتمالی نیوپترین را در ناباروری مردان تقویت می کند. لذا نیوپترین را می توان به عنوان مارکری در تشخیص و پایش ناباروری پیشنهاد نمود.