تولید جوانه های نابجا از کشت بافت ریزنمونه ی دمبرگ چغندر قند در روش باززایی مستقیم

چغندرقند (Beta vulgaris L.) یکی از دو محصول اصلی و مهم تولید قند در دنیاست. بررسی عملکرد ژن ها و همچنین معرفی ژن های ارزشمند، نیازمند استفاده از روش های مهندسی ژنتیک است. از این رو، استفاده از کشت بافت برای بهره مندی از هر نوع روش انتقال ژنی گریزناپذیر است. بنابراین به منظور تولید گیاهچه در گیاه سرسخت چغندر قند به منظور یافتن ریز نمونه مناسب برای تولید جوانه به روش باززایی مستقیم بدون نیاز به کشت مجدد بذرها و تهیه ی جوانه انتهایی، از یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. از جوانه های نابجا موجود بر روی برگ های حاوی پایه جوانه در روش باززایی مستقیم و از پهنک برگ و دمبرگ در دو موقعیت نزدیک و دور نسبت به جوانه راسی دو لاین چغندرقند SBSI-04) و (SBSI-02 استفاده شد. پس از گذشت چهار هفته و دو بار واکشت، ریزنمونه ها در محیط MS با ترکیب هورمونی IBA (1/0میلی گرم در لیتر) و BAP (25/0 میلی گرم در لیتر)، تعداد جوانه های تولیدی شمارش و به صورت درصد مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که ریزنمونه ی دمبرگ بیشترین جوانه را تولید نمود. همچنین از نظر صفت درصد جوانه زایی، لاین SBSI-04 در مجموع نسبت به لاین SBSI-02 جوانه های بیشتری را تولید کرد. به طور کلی، ریز نمونه های دمبرگ داخلی لاین SBSI-04 بیشترین قابلیت تولید جوانه را نشان دادند، این موضوع نشان داد که برای تولید گیاهان تراریخت، ضمن توجه به اهمیت نوع ژنوتیپ بهتر است از کشت بافت این ریزنمونه و تراریزش آن استفاده شود.