ارائه یک رویکرد ترکیبی برای ارزیابی و رتبه بندی حالت های شکست با استفاده از FMEA تعدیل شده و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی(مورد مطالعه: یک شرکت تولید کننده چرخ دنده و گیربکسهای صنعتی فعال در قم)

تجزیه و تحلیل حالات خرابی و آثار آن1 یک روش ساختار یافته است که میتواند به ما در شناسایی حالتهای شکست در یک سیستم، ارزیابی تاثیر آنها و برنامهریزی برای اقدامات اصلاحی کمک نماید. با وجود کاربرد گسترده این روش در بسیاری از صنایع، این روش کمبودهایی نیز دارد. در روش سنتی تجزیه و تحلیل حالات خرابی و آثار آن، برای هر حالت شکست سه شاخص ریسک: شدت2 ، احتمال وقوع3 و قابلیت تشخیص4 ارزیابی می شود و از حاصلضرب این اعداد نمره اولویت ریسک5 بدست میآید. هنگامی که دو یا چند حالت شکست دارای نمره اولویت مشابهی باشند تیم ارزیابی در مقیاس رتبهبندی این سه شاخص دچار اختلاف نظر می شود. ضعف دیگر این روش این است که برای هر کدام از این سه شاخص وزن یکسانی در نظر گرفته میشود. هدف این پژوهش این است که یک رویکرد جدیدی را برای غلبه بر این کمبودها ارائه نماید. بنابراین، در این مقاله یک کد اولویتبندی ریسک6 برای رتبه بندی حالتهای شکست در زمانی که دو یا چند حالت شکست دارای نمره اولویت ریسک مشابهی باشند، مورد استفاده قرار میگیرد. برای وزن دهی سه فاکتور ریسک نیز از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شده است. نهایتا برای اعتبار بخشی مدل مطرح شده، تلاش گردید تا آن را در یک کارخانه تولیدی بکار بگیریم.