بیان ایمونوهیستوشیمیایی مارکر CD44 در لیکن پلان، دیسپلازی اپیتلیالی و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان

یک گلیکوپروتئین غشایی در اتصالات سلولی است که در سطح سلولهای مختلفی یافت می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه میان در لیکن پلان اروزیو، دیسپلازی اپیتلیالی و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (OSCC) به منظور مقایسه بیان این مارکر در یک ضایعه با احتمال پیش بدخیمی، یک ضایعه پیش بدخیم و یک بدخیمی بود.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی در10 نمونه لیکن پلان اروزیو (بدون دیسپلازی)، 5 مورد دیسپلازی و 20 نمونه OSCC به روش استاندارد Envision انجام شد. سپس شدت و وسعت رنگ پذیری CD44 و ضخامت اپیتلیوم رنگ گرفته، مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون کروسکال-والیس تجزیه و تحلیل شد.
60% نمونه های OSCC رنگ پذیری متوسط به صورت غشایی و سیتوپلاسمی داشتند و بیش از 3/2 اپیتلیوم، رنگ گرفته بود. در همه نمونه های لیکن پلان، رنگ پذیری متوسط و شدید و بیشتر غشایی مشاهده شد.3/2 ضخامت اپیتلیوم در همه این نمونه ها رنگ گرفت.
رنگ پذیری در موارد دیسپلازی اپیتلیالی با افزایش شدت دیسپلازی، کاهش پیدا کرد و از الگوی رنگ پذیری غشایی، به سیتوپلاسمی و غشایی تغییر پیدا کرد. در 80% موارد دیسپلازی اپیتلیالی، 3/2 اپیتلیوم رنگ گرفته بود. با مقایسه میزان رنگ پذیری و در نظر گرفتن وسعت و شدت رنگ پذیری و همچنین ضخامت اپیتلیوم رنگ گرفته در لیکن پلان، دیسپلازی و SCC مشاهده شد که اختلاف معنی داری بین هیچ یک از گروه ها وجود نداشت. (P-value>0.05)
بیان CD44 در لیکن پلان اروزیو، دیسپلازی و OSCC تفاوت آماری معنی داری نداشت و این پروتئین احتمالا نمی تواند مارکر مناسبی جهت تایید پیش بدخیم بودن لیکن پلان اروزیو و یا پیش بینی تهاجم در ضایعات پیش بدخیم و OSCC باشد.