بسط دایره اخلاق از دیدگاه پیتر سینگر

نظریه های زیست شناختی در باب سیر تکامل انسان و ساختار فیزیکی و ذهنی وی، تاثیرات گسترده ای بر حوزه اخلاق داشته اند. هدف این پژوهش، مطالعه و تحلیل دیدگاه پیتر سینگر در باب بسط دایره اخلاق از رهگذر بنیان های زیست شناختی و عقلانی اخلاق عام است.
در این پژوهش روایتی، نظریه پیتر سینگر در باب بسط دایره اخلاق تحلیل و تفسیر می گردد.
سینگر با تاکید بر اصل بی طرفی و برابری و امکان غلبه عقل بر اقتضائات طبیعت زیست شناختی معتقد است که می توان منشا گرایش های اخلاقی انسان را طبیعت زیست شناختی او دانست، اما در مقام تصمیم گیری، انسان باید هنجارهای اخلاقی عرفی را مورد تامل قرار دهد. وی محدودنمودن رعایت بی طرفی به نوع انسان را عملی دلبخواهانه و فاقد پشتوانه منطقی می داند. معیار ملاحظه بی طرفانه از نظر سینگر «قابلیت دردکشیدن و تجربه لذت» است و بر این اساس او دایره اخلاق را تا جایی که «اغلب» حیوانات و نه همه آن ها را شامل شود، گسترش می دهد. نقدهایی نظیر عدم توجه به ضعف عقل و تاثیرپذیری آن از سایر گرایش های انسان در تبیین ناسازگاری بین باورها و اعمال فرد، عدم تفکیک میان کارکرد معرفت شناسانه و منطقی عقل در بسط دگرگرایی، اهمیت ندادن به ترجیحات و منافع همه موجودات در بسط اخلاق بر نظریه وی وارد است.
دیدگاه سینگر در بسط دایره اخلاق، دیدگاهی تعدیل یافته است. او معتقد است زیست شناسی صرفا موجب تامل مجدد در شهودهای اخلاقی می شود، اما نمی تواند هنجارهای اخلاقی ما را تعیین کند. بر این اساس می توان با عقل و استدلال، اخلاقی عام و بی طرفانه و عاری از سوگیری های زیست شناختی ارائه کرد.