بررسی شاخص های بهداشتی و درمانی استان ها و مناطق ده گانه کشور ایران

بخش بهداشت و درمان از مهم ترین بخش های مدیریتی است که بهبود و ارتقاء شاخص های آن، منجر به افزایش تندرستی افراد جامعه، کاهش هزینه ها و در نهایت توسعه پایدار می شود. از این رو، هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعیت بهداشت و درمان و رتبه بندی استان ها و کلان مناطق ایران بوده است.
تحقیق حاضر، مطالعه ای توصیفی - تحلیلی بود. جامعه آماری 31 استان و مناطق ده گانه در نظر گرفته شد. در این مطالعه، 20 شاخص بهداشتی و درمانی انتخاب شدند. از روش آنتروپی برای وزن دهی، برای رتبه بندی مدل تاپسیس و برای ترسیم نقشه ها از نرم افزار ArcGIS 10.1 استفاده شد.
نتا یج: نتایج رتبه بندی نشان داد که استان های گیلان، سمنان و یزد به ترتیب در رتبه های نخست و استان های سیستان و بلوچستان، خوزستان و کرمانشاه به ترتیب در رتبه های آخر توسعه یافتگی از نظر شاخص های بهداشتی و درمانی قرار دارند. در سطح بندی مناطق نیز، مناطق ساحلی شمال و مرکزی در رتبه های اول و دوم و منطقه جنوب شرقی در رتبه آخر توسعه یافتگی قرار داشتند.
بیشتر استان های کشور، در سطح نسبتا محروم و محروم قرار داشتند و از نظر وضعیت شاخص های بهداشتی و درمانی در سطح ناپایداری قرار گرفته بودند. مرکزیت سیاسی و مدیریتی از عوامل اصلی به وجود آورنده این وضعیت بود. از این رو پیشنهاد می شود جهت بهبود توزیع بخش بهداشت و درمان کشور و کاهش زیان های ناشی از محرومیت، توجه به کلان منطقه جنوب شرقی و استان های سیستان و بلوچستان، خوزستان، کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی در اولویت سرمایه گذاری و برنامه ریزی قرار گیرند.