تحلیل الگوهای ارزیابی و ارائه چارچوب مفهومی تصمیمگیری در سازمان های دفاعی

فضای تصمیم گیری دفاعی دارای مشخصه های منحصر به فردی است که فرآیند تصمیم‏سازی و تصمیم‏گیری آن دارای ماهیت متفاوتی است.معادلات حاکم با ماهیتی غیر خطی ، پیچیدگی، ابهام، تعدد و تنوع متغیرهای تصمیم و تغییرات محیطی سریع، ضرورت‏هایی را به مدل‏های سیاست‏گذاری ، تصمیم‏گیری و ارزیابی (یا به بیان دیگر بازخوردگیری سیاستی و تصمیم) تحمیل می کند.در این بین ارزیابی سیاستی و تصمیم چنان اهمیت دارد که برخی صاحبنظران درجه اهمیت آن را هم سنگ تصمیم‏گیری دانسته اند. با توجه به مشخصه های این حوزه سوالات و ابهاماتی بدین شرح مطرح است عوامل تاثیرگذار بر تصمیم‏گیری در فضای دفاعی کدامند؟ و چگونه می توان از صحت تصمیمات متخذه مطلع گردید؟ لذادر این پژوهش علاوه بر پرداختن به مفهوم عام تصمیم‏گیری و مولفه های آن، علل شکست تصمیم‏ها و مدل‏های ارزیابی تصمیم، چارچوب مفهومی بازخوردگیری موثر در سازمان های دفاعی نیز ارایه می‏گردد. برای ارائه چارچوب مفهومی از روش آمیخته، شامل مطالعه پیشینه پژوهش ،تحلیل محتوی و ارائه شاخصهای استخراج شده در پانل خبرگان(با حضور تعداد 12 نفر از خبرگان و تصمیمگیران حوزه های سیاست‏گذاری و مدیریت دفاعی) بهره گیری شده است. با توجه به ابعاد مورد بررسی در 11 جلسه پانل، خبرگان به طراحی چارچوب مفهومی ارزیابی (بازخورد) فرآیند سیاست‏گذاری و تصمیم‏گیری در سازمان های دفاعی پرداختند. با توجه به مولفه ها و متغیرهای تاثیرگذار شناسایی شده به این نتیجه رسیدند (جدول 11) که انگاره حاکم بر این چارچوب می بایست، رویکرد آینده پژوهی در مدیریت فرآیند بازخوردگیری در محیطی با ویژگی های متلاطم، پیچیده، چند لایه، متغیر، متنوع، توام با عدم اطمینان، تهدیدات چند جانبه و نامتقارن،عدم ثبات، همراه با تغییرات سریع، غیر خطی، ناهمگون همراه با رویکردی آفندی باشد. بر این اساس رویکرد تحلیل سناریویی بعنوان گزینه مطلوب که حاکم بر چارچوب مفهومی ارزیابی (بازخورد) محیط دفاعی باشد را برگزیدند.